Muszę przyznać, że wsparcie to słowo klucz, kiedy mowa o ciąży.
Wsparcie jest wtedy, gdy wszystkie bliskie i dalekie osoby pragną przychylić Ci nieba.
Całe życie wiedzieliśmy, że możemy liczyć na rodzinę i przyjaciół. Ciąża jedynie utwierdziła nas w tym przekonaniu. Bliscy są z nami od samego początku, wspierają słowem i czynem, jak tylko mogą. Dostaliśmy w prezencie mnóstwo podarków, które przydadzą się w codziennym funkcjonowaniu z Fasolem - Tadzikiem. Zanim zdążyliśmy zdecydować się na kupno wózka dostaliśmy go w prezencie, podobnie było z laktatorem, kosmetykami dla niemowlaków, elektroniczną nianią i mnóstwem ubranek, których starczyłoby spokojnie dla sześcioraczków! I jeszcze rodzice, za których pomoc chyba nie będziemy w stanie nigdy się odwdzięczyć...
Wsparcie jest wtedy, gdy mężczyzna pomaga w sytuacjach, które wcześniej można było spokojnie zrobić samemu. Narzeczony niesie do domu ciężkie siatki
z zakupami i wyręcza w niektórych domowych obowiązkach. I kiedy sięga
torbę z najwyższej półki w szafie, żebym nie musiała się wspinać albo
kiedy wyciąga opaskę do włosów zza pralki, bo z brzuchem nie sposób się
tam dostać.
Naprawdę zupełnie nie rozumiem kobiet, które uważają, że mężczyźni nie są światu potrzebni.
Wsparcie jest wtedy, gdy mężczyzna towarzyszy swoim brzuchaczom na każdym kroku.
Nie tylko pyta o to, jak było, kiedy kobieta wróci z wizyty u ginekologa, ale idzie do lekarza razem z nią.
Owszem, to ja - kobieta muszę oddać krew i mocz na badania, ja noszę brzuch i pokazuję go przy USG, ja zdrowo się odżywiam, muszę na siebie uważać i ja nie mieszczę się w ulubione spodnie, ale... to mój mężczyzna stoi obok mnie murem i nie pozwala ani przez chwilę poczuć się źle, samotnie, bezradnie. On znajduje czas, żeby pojechać ze mną do szpitala, chociaż to jedynie pobranie krwi i przecież sama bym sobie poradziła. Jednak lepiej radzić sobie razem, nie samemu. Właśnie takie wsparcie jest najważniejsze i muszę przyznać, że jestem szczęściarą, że takie mam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz