Czym jest dla mnie macierzyństwo? / Justyna

Macierzyństwo uczy mnie każdego dnia dawania z siebie, nie oczekując niczego w zamian. Uczy mnie cierpliwości, gdy po raz enty układam powyrzucane z szafy rzeczy. Uczy organizacji i planowania, i nagle okazuje się, że samodzielna podróż z dziećmi samolotem czy pociągiem nie jest wyjściem na Mount Everest. Macierzyństwo pozwala na odkrywanie w sobie dziecka podczas codziennych zabaw. Uczy na nowo przyjmowania świata takiego, jakim jest. Wynagradza wszelkie smutki szczerym dziecięcym uśmiechem, dzięki któremu od razu poprawia się nam humor. Weryfikuje nasze poglądy na wychowanie dzieci, jakie dajemy jako „ciocia dobra rada”, zanim sami posiadamy dzieci. Wywraca nasze życie do góry nogami dostarczając nam nowych doświadczeń. 

 

Janek i Stasiu
fot. Album rodzinny

O tym, iż zostanę mamą dowiedziałam się w lipcu 2013 roku. Pierwszy test i od razu dwie kreski. Radość była ogromna. 1 kwietnia 2014 roku, z kilkudniowym opóźnieniem na świecie powitaliśmy naszego pierwszego syna. Otworzył się kolejny rozdział w naszym życiu, rozdział pod tytułem RODZICELSTWO. Synek okazał się być bardzo grzecznym niemowlakiem, dużo spał, regularnie jadł. Rozwijał się prawidłowo przynosząc nam każdego dnia wiele wrażeń i radości. Zakładając rodzinę oboje z mężem zgadzaliśmy się, co do tego, iż chcemy mieć więcej, niż jedno dziecko. A także w tym, iż różnica wieku między dziećmi powinna być niewielka. Po około 6 miesiącach od pierwszego porodu zaszłam w drugą ciążę. O istnieniu małej istotki pod moim sercem dowiedziałam się około 7-8 tygodnia ciąży. Niedowierzanie było tak wielkie, że zrobiłam aż dwa testy. Gdy drugi, podobnie jak pierwszy okazał się pozytywny, a lekarz potwierdził ciążę ogarnął mnie strach i panika. Czy aby na pewno podjęliśmy słuszną decyzję? Czy starszak zaakceptuje nową sytuację? Czy dam sobie radę? Rodzina 1500 km od nas, mąż w pracy a ja sam w domu z dwójka małych dzieci… 

Janek i Stasiu
fot. Album rodzinny

Odpowiedzi na te pytania mieliśmy uzyskać 6 lipca 2015, kiedy na świat przyszedł nasz drugi syn. Przez pierwsze dwa tygodnie w domu miałam pomoc ze strony męża oraz mamy. Dzięki temu mogłam zregenerować siły i naładować baterie na kolejne tygodnie. Młodszy syn okazał się być bardziej wymagającym niemowlakiem niż jego starszy brat. Domagał się więcej bliskości i częstszych karmień. Z pomocą przyszła nam chusta. Dzięki niej miałam wolne ręce a maluch zaspokojoną potrzebę bliskości. Z resztą do dziś chusta jest nierozłącznym elementem każdego dnia. Wbrew naszym obawom starszak od razu pokochał młodszego brata. Obyło się bez katów zazdrości i histerii. Starszak w momencie narodzin młodszego miał 15 miesięcy i jak na tak małe dziecko był bardzo samodzielny. Dzięki temu było mi trochę łatwiej, szczególnie przez pierwsze tygodnie. Młodszy z dnia na dzień robił się coraz bardziej kontaktowy a między chłopcami wytwarzała się coraz silniejsza więź. Z dumą patrzę jak młodszy jest zapatrzony w brata. Uczy się od niego i próbuje go we wszystkim naśladować. Bycie mamą dwójki małych dzieci wcale nie jest proste. Wymaga ode mnie organizacji i planowania, a jednocześnie dostarcza podwójnej porcji miłości i radości. Często słyszę pytanie „jak Ty sobie dajesz radę sama z dwójką małych dzieci?”. Odpowiedź jest tylko jedna, jestem ich mamą… 

 ***

Nazywam się Justyna mam 30 lat. Jestem pełnoetatową mamą dwóch wspaniałych chłopców - 28 miesięcznego Janka i 13 miesięcznego Stasia. Żoną swojego męża. W wolnej chwili zasiadam przy maszynie lub pod kocem z szydełkiem w ręku i oddaje się moim pasjom.